Μέθοδοι για τη θεραπεία υπερβολικών βαρέων μετάλλων σε κράμα λυμάτων

Για να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των υπερβολικών ιόντων ψευδαργύρου και νικελίου σε λυμάτων κράματος, μπορούν να υιοθετηθούν οι ακόλουθες μέθοδοι θεραπείας:

(1) Μέθοδος χημικής καθίζησης: Η μέθοδος χημικής καθίζησης είναι η διαδικασία προσθήκης χημικών αντιδραστηρίων για να αντιδράσουν τα ιόντα βαρέων μετάλλων με τα αντιδραστήρια για να σχηματίσουν αδιάλυτα ιζήματα, διαχωρίζοντας έτσι βαριά μέταλλα από το νερό. Αυτή η μέθοδος είναι εύκολη στη λειτουργία και έχει καλή επίδραση θεραπείας, αλλά μπορεί να παράγει μεγάλη ποσότητα λάσπης και απαιτεί επακόλουθη θεραπεία.

(2) Μέθοδος προσρόφησης: Η μέθοδος προσρόφησης χρησιμοποιεί την επιφανειακή δραστικότητα ενός προσροφητικού σε προσροφητικά ιόντα βαρέων μετάλλων στο νερό. Αυτή η μέθοδος έχει καλό αποτέλεσμα επεξεργασίας, αλλά η αναγέννηση του προσροφητικού είναι δύσκολη και δαπανηρή. Για παράδειγμα, η ρητίνη απομάκρυνσης αλουμινίου T-62MP είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για την αφαίρεση κατιόντων όπως αλουμίνιο, σίδηρο και χαλκό σε όξινα περιβάλλοντα. Αν και χρησιμοποιείται κυρίως για την αφαίρεση αλουμινίου, παρόμοια προσροφητικά μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την απομάκρυνση ψευδαργύρου και νικελίου.

(3) Βιολογική μέθοδος: Η μέθοδος βιολογικής θεραπείας χρησιμοποιεί κυρίως τη μεταβολική δράση των μικροοργανισμών για την αποσύνθεση της οργανικής ύλης στο νερό και έχει ορισμένο αποτέλεσμα απομάκρυνσης σε ορισμένα βαρέα μέταλλα, αλλά το συγκεκριμένο αποτέλεσμα πρέπει να προσδιοριστεί με βάση τη σύνθεση των λυμάτων και τις απαιτήσεις θεραπείας.

(4) Μέθοδος μεμβράνης: Ηλεκτροδοκύηση και η αντίστροφη όσμωση στη μέθοδο μεμβράνης είναι επίσης αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας. Η μέθοδος αντίστροφης όσμωσης έχει δείξει ιδιαίτερα εξαιρετική απόδοση στη θεραπεία των ηλεκτρολυτικών λυμάτων, με τα ποσοστά απομάκρυνσης των ιόντων νικελίου και ψευδαργύρου που υπερβαίνουν κατά κύριο λόγο το 99%, επιτρέποντας τη συγκέντρωση και την επαναχρησιμοποίηση των βαρέων μετάλλων.